از خرابی می گذشتم منزلم آمد به یاد / دست و پا گم کرده ای دیدم دلم آمد به یاد …

.

.

.

اومدم همه چیرو فراموش کنم

هرچی تو خاطرم بود ، ریختم دور و گفتم : یادم تو را فراموش

یه چیزی ته دلم گفت : یادمه

.


.

من از این فاصله ها دلگیرم ، گرچه باهر قدمش می میرم

تو که احساس مرا میفهمی ، پس ببین عاشق بی تقصیرم ،

سهم من از تو فقط دلتنگیست ، من برای تو شدن هم دیرم

بعد تو هیچ کسی مثل تو نیست ، تو بمان جای تو من می میرم …

.

.

.

چشم من باز گریست ، قلب من باز ترک خورد و شکست ،

باز هنگام سفر بود و من از چشمانت میخواندم که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد

و نخواهی فهمید بی تو این باغ پر از پاییز است ..

.

.

.

کورش بزرگ:

من برای متنفر بودن از کسانیکه از من متنفرند وقتی ندارم،

زیرا من گرفتار دوست داشتن کسانی هستم که مرا دوست دارند….!

.

.

.

چه بسا خداوند هر گره ای که در کار ما میاندازد،

همچون گره های قالی باشد که نهایتا قصد دارد با آنها نقشی زیبا را بیافریند!